Eierdopjes
Manon en ik zijn al tijden op zoek naar 'n nieuw servies. Maar het probleem is dat onze smaken nogal verschillen: in kunst, in boeken, in films en dus ook in... jawel, servies. Wat Manon schitterend vindt, vind ik afzichtelijk. En waar ik lyrisch over ben, vindt zij echt te erg voor woorden.
Tot nog toe is 't enige servies waar we allebei wat mee kunnen, het ongelooflijk standaardwerk: Wedgwood. En dan nog 't liefst die ze bij de Albert Heijn verkopen ook.
Ja, echt veel mutsiger kan 't niet. Daarom zijn we 't nu maar langzaam op kleine schaal aan 't uitproberen. Eerst alleen gebaksbordjes, nu ook eierdopjes en straks misschien wel wat borden. En nu maar hopen dat m'n oudste broer dit niet leest, want ik weet nog goed hoe hard ik hem heb uitgelachen toen hij Wedgwood vroeg voor z'n trouwen!
